Në Ecjen Neokatekumenale shohim që sot shfaqet një shërbim i përvuajtur dhe thelbësor, që është shërbimi i Këngëtarit.

Në këtë itinerar të edukimit në Fe, këngëtari ka si mision të ndihmojë për të krijuar bashkësinë liturgjike ose, më mirë, ta rikrijojë; të shndërrojë shumë herë një shumëllojshmëri në një njësi kulti: “Me një zë të vetëm, me një zemër të vetme dhe me një shpirt të vetëm”.

Kult shpirtëror që shfaqet në veprimin liturgjik të bashkësisë. Kult shpirtëror që është burim i pashtershëm, në të ecurit tonë historik, të asaj që është më thellësisht e pafajshme: të ndjerit që mëkati jonë është i ndriçuar nga dashuria e pagabueshme, e dikujt që na do kështu siç jemi, që na do edhe pse kemi qenë armiq të tij; burim i kthimit, burim i fesë.